AHMED PAŞA DİVÂNI’NDA ÂH KAVRAMI
( THE CONCEPT OF “ÂH” IN AHMED PASHA DIVAN
)
|
Yazar
|
:
Zehra Pezük
|
|
|
Türü |
:
Araştırma Makalesi
|
|
Baskı Yılı |
:
2012
|
|
Sayı |
:
2
|
|
Sayfa |
:
142-151
|
|
Doi |
:
http://dx.doi.org/10.25068/dedekorkut208
|
|
|
Özet
Âh Divân şiirinde en çok işlenen konulardan biridir. Âşık sevgilinin güzeliği, gamzesi, yanağı, kokusu, boynu, zülfü gibi maddi unsurları başta olmak üzere; rakip, ayrılık, sevgilinin acımasızlığı, nâzı, zulmü, gamı gibi manevi unsurlar neticesinde âh eder. Bu âhlar Divân şiirinde mancınık, ok, ceres, rad, huruş, çerağ, ferraş, şu’le, âteş, duman, bad-ı seher, rüzgâr, bayrak ve ney sesi gibi unsurlara benzetilmiştir.
Bu yazımızda âh kavramını ve sebeplerini açıklamaya çalışacağız. Açıklamamızı yaparken Ahmed Paşa Divânı’ndan seçtiğimiz örnek beyitlerden yararlanacağız.
Anahtar Kelimeler
Âh, Aşk, Âşık, Sevgili, Divân Şiiri
Abstract
Curse is one of the most handled subjects in divan literature. Lover curses as a result of moral elements such as rival, seperation, lover’s mercilessness,coyness, cruelty, sorrow chiefly her beauty, dimple, cheek, smell, neck and lovelock. These curses have been resembled to such elements as ram, arrow, ceres, rad, huruş, çerağ, ferras, şu’le (şule= flame), fire, smog, bad-ı seher, wind, flag and reed in Ottoman (divan poetry).
We’ll try to explain the concept of curse and its reasons in this article. We’ll benefit from the sample couplets we chose from Ahmet Paşa Divanı as trying to explain.
Keywords
Ah, Love, Lover, Love, Ottoman Poetry_