Abstract
GERÇEK BİR ŞİİR HIRSIZI ŞERÎFÎ VE ÇALINTI DİVANI
Klasik Türk edebiyatı şairlerinin söz öbeği, mısra, beyit ve nadiren de olsa tüm bir şiiri intihal ettiklerine yönelik bazı tespitler yapılmıştır. Başka dilde yazılan bir eserin Türkçeye uyarlanıp orijinal kaynağından söz edilmemesi gibi durumlar da olmuştur, fakat başka bir şairin eserinden olduğu gibi aşırılan şiirlerin yeni bir esermiş gibi tertip edilmesi pek karşılaşılan bir durum değildir.Şerîfî adına istinsah edilen ve bilindiği kadarıyla bugün tek nüshası mevcut olan divandaki şiirlerin tamamının, istinsah farkı niteliğindeki cüzi farklar dışında, Kuloğlu Şeyh Hacı İlyas’ın Bâğ-ı Behişt adlı eserinde de aynen bulunması bu türden bir intihal şüphesini uyandırmaktadır.Şerîfî adına istinsah edilen nüsha, Bâğ-ı Behişt’in yarısı kadar şiir ihtiva etmektedir. Şerîfî nüshasında 205 şiir varken Bâğ-ı Behişt’te 402 şiir vardır. Bu şiirlerin tertip sırası bakımından da Bâğ-ı Behişt’le paralel olduğu görülmektedir.Aynı şiirlerin iki farklı mahlasla çoğaltılmış olması iki şekilde açıklanabilir: 1.Şair, belli bir dönem kullanmış olduğu mahlasını daha sonra değiştirip yeni bir mahlas seçmiş olabilir. 2. Bu durum bir intihal vakası olabilir. Eğer bir mahlas değiştirme durumu söz konusu değil ve intihalden söz edilecekse, intihal edenin kim olduğu da önemli bir soru olarak karşımıza çıkacaktır. Çalışmamızda bu ihtimallerden hangisinin söz konusu olduğu tartışılıp mahlas değiştirme durumu olmaması hâlinde intihal edenin kim olduğu tespit edilmeye çalışılmıştır.
Keywords
Şerîfî, Divan, İntihal, Kuloğlu Şeyh Hacı İlyas, Bâğ-ı Behişt