Abstract
Ўзбек Тасаввуф Асарларида Тимсоллар (Хожа Аҳмад Яссавий Ва Бобораҳим Машраб Ижоди Мисолида).
Klasik Edebiyatın ünlü önderlerinden Hoca Ahmet Yessevi’nin “Divan” ve Babarahim Meşrep’in “Kıssayi Meşrep” eserleri belli başlı Eski Özbek Türkçesinin paha biçilmez eserleridir. Tasavvuf konusunda yazılmış söz konusu eserlerde İnsan’ın ilahi duygu ve hisleri sembollerle açıklanacak, olağanüstülük bildiren kelimeler tartışılacaktır. Bunun dışında, Tesevvuf Edebiaytı şairlerinin eserlerinden örnekler verilmiştir. Tesevvuf şiirlerinde her Tesevvuf terimine ayrı ayrı açıklamalar sunulmuştur. Bunun yanı sıra, “Divan” hemde “Kıssayi Meşrep” eserlerinde ilahi aşk yolundaki insanın fikir ve duyguları bu sözlerle daha içten açıklanmıştır. Onlar, tekrar tekrar okumayı, felsefi, tasavvufi, dinsel, modern düşünce bakımından daha derin müşahede etmeyi gerektirir. Mirmahmud Mirşemsiddin Oğlu Kari Hökandiy, Seyit Abdulkadir Hazrete adanmış muhammesinde onun tariketini tercih edenin iki dünya saadetine kavuşmasını anlatır ve onu “hakiket deryasının dalgıcı” Gavsul-Azam kabul eder. Marifetli yazar Zakirjan Furkat Hökandiy Şeyh Abdulkadir’i yolunu kaybetmış ilim sahiplerine yardım edecek yardımsever olarak anlatır.
Keywords
Lirik kahraman, Tasuvvufi terimler, Tasavvuf, Tesevvuf şiiri